مسأله محتوا نیست، آگاهی است

ورودی را عبارتِ زیر فرض کنید:

هزینه های شرکت در سالِ گذشته افزایش یافته است. 

پردازشِ پیش-فرض: 

شرکت در سالِ گذشته وضعیتِ بدتری داشته است. 

پردازشِ طرفدارِ ذینفعانی که این هزینه ها به آن ها پرداخت شده است:

شرکت در سالِ گذشته، منفعتِ بیشتری به ذینفعان (به طورِ مثال، کارکنان یا پیمانکاران یا شخصِ من) رسانده است. 

پردازشِ اقتصادِ کلان:

تورم/افزایشِ تقاضا/کاهشِ عرضه/ افزایشِ اندازه 

توجه داشته باشید که فرض های بالا و هزاران فرضِ دیگر همه ممکن است به طورِ همزمان هم درست باشند. در سطحِ خرد (اقتصادِ شرکتی/شخصی) سودِ یک نفر، هزینه ی دیگری تلقی می شود. در سطحِ کلان (اقتصادِ ملی/جهانی) علت های متناقض ممکن است به طورِ توأم وجود داشته باشند (تورم +/- رکود).  

هر خواننده ای پیرامونِ حیثِ التفاتِ خود و بر حسبِ اشرافِ بینامتنی، این جمله را می خواند. درستیِ کنش در برابرِ عبارت وابسته است به جامعیتِ آگاهی. وگرنه - کاری که اغلب می کنیم - زیر ابرویش را بر می داریم و چشمش را کور می کنیم. 

#Complexophia